ترجیح طعمهه ی (orius albidipennis (het.: anthocoridae روی تریپس پیاز و کنه ی دو لکه ای در شرایط آزمایشگاهی

بررسی ترجیح طعمه ی سن شکارگرorius albidipennis reuter به کمک آزمون های نرخ شکارگری و ترجیح طعمه در قالب طرح کاملاً تصادفی و بدون جایگزینی گونه های خورده شده ی شکار در شرایط آزمایشگاهی (دمای 1 ± 25 درجه ی سانتی گراد، رطوبت 5 ± 65% و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) انجام پذیرفت. نتایج حاصل از تغذیه ی سن شکارگر ماده از لارو سن 2 تریپس پیاز و کنه ی دو لکه ای ماده ی کامل در آزمون نرخ شکارگری به ترتیب46/1 ± 8/14 و 7/0 ± 20 ثبت گردید که بیانگر اختلاف معنی دار در سطح 5% بود. نتایج حاصل از تغذیه ی سن شکارگر ماده در آزمون ترجیح طعمه از لارو سن 2 تریپس پیاز 84/0 ± 4/8 و از کنه ی دو لکه ای ماده ی کامل 22/0 ± 4/4 بود. شاخص آلفای منلی (manly) لارو سن 2 تریپس پیاز (شکار i) و کنه ی دو لکه ای ماده ی کامل (شکار ii) به ترتیب برابر 09/0 ± 8/0 و 03/0 ± 2/0 بدست آمد که این شاخص بیانگر ترجیح لارو سن 2 تریپس پیاز نسبت به کنه ی دو لکه ای توسط سن شکارگر ماده بود. آزمون های نرخ شکارگری و ترجیح طعمه با شرایط یکسان برای سن نر شکارگر تکرار شد. در آزمون نرخ شکارگری، تغذیه ی سن نر از لارو سن 2 تریپس پیاز 58/1 ± 11 و کنه ی دو لکه ای ماده ی کامل 22/1 ± 12 بود که تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در آزمون ترجیح طعمه، تغذیه ی سن نر شکارگر از لارو سن 2 تریپس پیاز 13/0 ± 3/3 و کنه ی دو لکه ای ماده ی کامل 17/0 ± 2/3 بود. در این آزمون آلفای منلی لارو سن 2 تریپس پیاز (شکار i) و کنه ی دو لکه ای ماده ی کامل (شکار ii) به ترتیب 03/0 ± 52/0 و 05/0 ± 48/0 بدست آمد که نشان دهنده ی عدم ترجیح سن شکارگر نر بود.